Lasagne a la Anja

Door Anja van der Aa

Tegelijkertijd met de ingang van de decentralisaties werd ik plotsklaps full time mantelzorger voor de periode van een jaar. Over mijn full time én jarenlange part time mantelzorgervaringen kan ik een vuistdik zwartboek schrijven. Ik besloot anders en werd een actieve bewoner in mijn eigen wijk. Keurig zoals dat tegenwoordig in het kader van goed burgerschap, doe-democratie of participatiesamenleving, dé maatschappelijke norm want woorden van onze premier én koning, wordt verwacht. Hieronder staat deel 6 van mijn lotgevallen als actieve bewoner.

Niet alleen bewoners kunnen actief zijn in hun wijk, ook lokale ondernemers. En om hen meer bij ons wijkinformatiepunt te betrekken bedachten we de dienstenveiling. Een openbare verkoop van producten en diensten die door bewoners en ondernemers in de wijk worden geproduceerd en geleverd. 

De voorbereidingen begonnen met een bedeltocht langs ondernemers in een van de drie winkelstraten die mijn wijk telt. Iedereen werd benaderd, van snackbar tot schoonheidssalon. Dus ook de schoenmaker, supermarkten, slijterijen, cateraars, fietsenzaken, boekwinkels, de vele koffiebars en ga zo maar door.

Lokale ondernemers

Meteen werd duidelijk wie er een hart voor de wijk hebben. Alle lokale ondernemers stelden meteen allerlei diensten en producten beschikbaar: een enorme speculaastaart door de wijkbakker, een cadeaubon van de lokale bloemist, diverse flessen wijn en een wijnproeverij bij de wijnboer, kaartenboxen en kinderpakketten van de boekenzaken. Allemaal ondernemers die al jaren in de wijk gevestigd zijn.

Toestemming van management

Van alle ketens in de wijk kreeg ik steevast nul op het request. Dat gold ook voor mijn favoriete koffiebar waar ik elke week kom. Die ziet er van buiten en binnen heel knus, kleinschalig en lokaal uit. Maar ook hier zei de medewerker achter de bar dat ze eerst toestemming moest vragen aan het management dat buiten de stad zat. Ik heb er nooit meer koffie gedronken.

Romantische overnachting

Hartverwarmend was ook het aanbod van actieve en vooral creatieve bewoners: diverse potten kweeperengelei, schilderijen van een kunstverzamelaar uit de wijk, een romantisch nachtje in de Bed & Breakfast, een tekenworkshop, een naailes, wandelingen met een gids door twee parken, leuke zelfgebreide knuffels, een meditatieworkshop.

Alle kavels werd door een professionele veilingmeester verkocht aan gretige kopers, vooral vrienden, familie en andere bekenden. Dat gebeurde op hilarische wijze. Want bij elk veilingstuk hoorde een persoonlijk verhaal. En dat mocht verteld worden.

Zelf had ik ook een aanbod ingebracht: het maken van lasagne voor vier personen. Ik ben dol op dit Italiaanse gerecht, maar heb geen oven. Al jaren maak ik daarom lasagne bij vrienden. Wat ik voor hen kan, kan ik ook voor medebewoners. Dus was mijn aanbod: ik kom lasagne bij u maken en samen met u opeten.

Er werd door meerdere aanwezigen tijdens de veiling een bod gedaan op mijn lasagne. Door mensen die mijn kookkunsten niet kenden, maar vooral mij als tafelgenoot wel zagen zitten. Maanden ben ik bezig geweest om aan alle verplichtingen te voldoen. 

Het waren gezellige etentjes met bijzondere gesprekken. Het favoriete gespreksonderwerp: onze gemeente. Niets is zo verbindend als samen koken en samen eten. De nieuwe contacten smaakten letterlijk en figuurlijk naar nog meer initiatieven voor en met de wijk.

Dit is deel 6 van een reeks blogs Dat kunnen wij wel! over mijn ervaringen als actieve bewoner.