Zwemmen in de TBS-kliniek

Door Anja van der Aa

Tegelijkertijd met de ingang van de decentralisaties werd ik plotsklaps full time mantelzorger voor de periode van een jaar. Over mijn full time én jarenlange part time mantelzorgervaringen kan ik een vuistdik zwartboek schrijven. Ik besloot anders en werd een actieve bewoner in mijn eigen wijk. Keurig zoals dat tegenwoordig in het kader van goed burgerschap, doe-democratie of participatiesamenleving, dé maatschappelijke norm want woorden van onze premier én koning, wordt verwacht. Hieronder staat deel 3 van mijn lotgevallen als actieve bewoner.

Onze tenderpoging was landelijk niet onopgemerkt gebleven. Notabene een TBS-kliniek meldde zich spontaan met het verzoek om samen te werken. In het open en vooral ook hartelijke kennismakingsgesprek zei de kliniek dat ze de faciliteiten van de kliniek graag ter beschikking wilde stellen aan de buurt. Een muziekruimte, een timmerruimte, een creatieve ruimte, een fitnessruimte en een zwembad. Dat laatste sloeg direct aan, gezien een latente zwembehoefte in de buurt.

Olympische zwemmedaille

Mijn eigen passie voor zwemmen gaf de doorslag. Als kind moest ik een vroege zwemcarrière staken door een ongewenste verhuizing. Dat voelt na al die jaren nog steeds als een gemiste kans. Een Olympische zwemmedaille zit er niet meer in, wist ik, maar een zweminitiatief met en voor de buurt moest toch haalbaar zijn.

Op een informatiebijeenkomst in de buurt kwamen gelijk 25 geïnteresseerde bewoners af. Zij gaven aan onder welke voorwaarden zij graag wilden zwemmen. Dat leidde tot een simpel voorstel voor twee zwemreeksen (in totaal vier groepen) dat zichzelf grotendeels met eigen bijdragen financieel kon bedruipen en de kosten voor schoonmaken en de wettelijk verplichte badmeester zou dekken. Een klein risico van 640 euro bleef over. Mooi voor een bescheiden aanvraag vanuit het gemeentelijke Initiatievenfonds, dacht ik. In deze wijksubsidiepot wordt jaarlijks 250.000 euro gestopt en dat geld komt nooit op, vertelde een betrouwbare bron.

Het contact met uitvoerende wijkambtenaren verliep moeizaam. Op uitnodigingen voor bijeenkomsten werd niet ingegaan, ook niet op verzoeken voor overleg. Wel werd volop heen en weer gemaild. Uiteindelijk luidde de boodschap: dien maar een verzoek in. De afwijzing was niet verrassend, wel de motivatie. Het minimale subsidieverzoek zou strijdig zijn met de algemene subsidieverordening van de gemeente. Bewoners kunnen al gebruik maken van de gemeentelijke zwembaden, werd in summiere bewoordingen meegedeeld.

Bezwaarschrift

De hele gang van zaken riep teveel vragen op die ik gelukkig allemaal van me af kon schrijven in een bezwaarschrift. Het afhouden van overleg, het niet verdiepen in het buurtinitiatief, dat het voldeed aan alle eisen voor het Initiatievenfonds, de minimale motivering. Hoezo afwijzing op grond van de algemene subsidieverordening? De ontvangstbevestiging volgde snel, daarna was het een half jaar stil. Drie telefoontjes versnelden de procedure niet.

De reactie kwam ruim 42 dagen na het verlopen van de wettelijke termijn voor het reageren op een bezwaarschrift. Ik had onvoldoende duidelijk gemaakt dat het een buurtinitiatief was. Maar het goede nieuws was dat ik 1.262 euro zou krijgen omdat de gemeente te laat was met reageren. Jeetje, ik kreeg twee keer zoveel als wat was aangevraagd. Bizar, maar zeer welkom. Van het bedrag is inmiddels een stichting opgericht, een juridisch waterdichte samenwerkingsovereenkomst opgesteld en zijn diverse verzekeringen afgesloten, eentje voor de vrijwillige bestuursleden en eentje voor de badmeester. Ook bij het verduurzamen van een bewonersinitiatief komt veel regelwerk kijken.

Waardevolle ervaring rijker

Al met al ben ik ook een nieuwe waardevolle ervaring rijker: het succesvol bewandelen van de juridische route. Een weg die hopelijk snel onnodig wordt want de gemeentelijke organisatie moet aan de slag met buurtrechten en digitaal stemmen voor buurtinitiatieven, zo vindt de goed geïnformeerde gemeenteraad.

Dit is deel 3 van een reeks blogs Dat kunnen wij wel! over mijn ervaringen als actieve bewoner.